21.3.06

Cançó suicida

[07 Mar 2006 11:46 pm]


Més BSO… aquesta nit, tal i com he pronosticat… el món se m’ha vingut a sobre. Però sé que demà el Sol tornarà a il·luminar-me… Malgrat tot, no he pogut estar-me d’il·lustrar el meu estat d’ànim amb aquesta cançó de Bebe (que no va dedicada a ningú, i va dedicada a tothom).

“Te echo de menos, le digo al aire
te busco, te pienso, te siento y siento
que como tu no habrá nadie
y aquí te espero, con mi cajita de la vida
cansada, a oscuras, con miedo
y este frío, nadie me lo quita

Tengo razones, para buscarte
tengo necesidad de verte, de oirte, de hablarte
tengo razones, para esperarte
porque no creo que haya en el mundo nadie más a quien ame
tengo razones, razones de sobra
para pedirle al viento que vuelvas
aunque sea como una sombra
Tengo razones, para no quererte olvidar
porque el trocito de felicidad fuiste tú quien me lo dio a probar

El aire huele a tí, mi casa se cae porque no estas aquí
mis sábanas, mi pelo, mi ropa te buscan a ti
mis pies son como de cartón
que voy arrastrando por cada rincón
mi cama se hace fría y gigante
y en ella me pierdo yo
Mi casa se vuelve a caer
mis flores se mueren de pena
mis lágrimas son charquitos
que caen a mis pies

Te mando besos de agua
que hagan un hueco en tu calma
Te mando besos de agua
pa’ que bañen tu cuerpo y tu alma
Te mando besos de agua
para que curen tus heridas
Te mando besos de agua
de esos con los que tanto te reías”